نقد و واكاوي پژوهش‌هاي مشاركت سياسي با تاكيد بر متغير جامعه‌پذيري سياسي

اين مقاله درصدد نقد و بررسي پژوهش‌هايي است كه در مورد مشاركت سياسي در داخل و خارج از كشور انجام شده است. در اين راستا، پژوهش‌هاي فراواني به انجام رسيده است كه تعدادي از اين پژوهش‌ها، با درنظر گرفتن متغير مستقل و اثرگذار جامعه‌پذيري سياسي كه از دل نظريه فرهنگ سياسي گرفته شده است، به تببين ميزان و نوع مشاركت سياسي در ميان افراد پرداخته‌اند. اين پژوهش سعي دارد پژوهش‌هايي كه در مورد مشاركت سياسي با تاكيد بر متغير جامعه‌پذيري سياسي به انجام رسيده‌اند را نقد و واكاوي كند تا نقاط ضعف اين پژوهش‌ها مشخص و راهنمايي براي مطالعات آينده در رابطه با اين موضوع باشد. به اين منظور در اين پژوهش از مقالات و مطالعاتي همچون: مصطفايي و خارستاني(1393)، سروش و حسيني(1392)، طيبي‌نيا و نقدي(1391)، ثقفي‌نژاد و همكاران(1390)، فاضلي و خوشفر(1389)، هاشمي و همكاران(1388)، فيروزجائي و جهانگيري(1387)، اديبي‌سده و كيهاني(1385)، در داخل كشور و فوكس (2015)، كاپچيك و كاتلاو (2015)، كندي و همكاران(2015)، كواينتلر و هوق (2012)، كواينتلر و همكارانش(2011) و آلسينا و گيوليانو (2011)، در خارج از كشور استفاده شده است. در نتيجه اين پژوهش نقاط ضعفي همچون تعداد كم پژوهش در رابطه با موضوع تاثير جامعه‌پذيري سياسي بر مشاركت سياسي، عدم درنظر گرفتن رابطه مستقيم جامعه‌پذيري سياسي و مشاركت سياسي، مطالعه و بررسي موضوع در ميان گروه سني خاص از جمعيت، غفلت از مطالعه كارگزاري‌هاي جامعه‌پذيري مشخص شده است.