ظرفيت‌‌هاي روش فلسفه زباني جهت كشف معناي زندگي، آسيب پذيري و اميد در رويكرد پيشرفت‌‌نگر به قرآن كريم

يكي از بزرگ¬ترين پرسش¬هاي بشر پرسش از معناي زندگي است، برخي معتقدند كه اين سؤال مي‌تواند فقط پاسخ ديني داشته باشد، اين مقاله فارغ از هر گونه نزاع در اين مورد، معتقد است كه اولاً پيشرفت از سه معنا تشكيل شده است: زندگي، آسيب پذيري و اميد و ثانياً در رويكرد پيشرفت‌نگر به قرآن اين مقولات داراي كثرت استعمال هستند. بر اساس رويكرد پيشرفت‌نگر به قرآن؛ زندگي، آسيب¬پذيري و اميد از تنگناي زندگي فردي خارج و وارد عرصه اجتماع مي‌شود و معناي ويژه اخلاقي به خود مي‌گيرد. بر اساس اين معنا، مقوله هاي پيشرفت هم‌چون عقلانيت، عدالت، رفاه و ... در لواي معنويت هويت جديدي مي¬يابند كه در اين زمينه قرآن داراي شواهد بسياري است. اين مقاله با استفاده از روش فلسفه زباني ــ روش مخصوص فيلسوفان زبان متعارف براي كشف معنا ــ معتقد است كه با استفاده از اين روش‌‌مي‌توان، معناي زندگي را بر اساس چارچوب‌‌هاي پيشرفت‌‌نگر مورد تأييد قرار داد. اميد رسيدن به موفقيت و معناداري آسيب‌‌پذيري و شكست مورد توجه قرآن بوده است. اين معنايابي از قرآن مي‌تواند راه را براي پذيرش رويكردها، الگوها و يا مدل‌‌هاي پيشرفت هموار نمايد.