بررسي تا ثير ميكروسيليس و پودر شيشه بر عملكرد بتن خود متراكم

بتن خود متراكم (Self-Compacting Concrete) بتني با رواني بسيار بالا است كه مي تواند بدون جداشدگي سنگدانه و هيچ گونه عمليات متراكم سازي مكانيكي، در محل بتن ريزي ريخته شود و تحت وزن خود قالب را پر كند و آرماتور را در بر گيرد. اين نوع بتن به دليل سهولت اجرائي، سرعت بيشتر اجرا و... بسيار مورد توجه دست اندركاران بتن قرار گرفته است. در اين تحقيق آزمايشگاهي اثر ميكروسيليس و پودر شيشه بر عملكرد اين بتن ها مورد استفاده قرار گرفته است. ميكروسيليس ماده پوزولاني قوي است كه داراي دو نقش عمده 1-پركنندگي 2-پوزولاني مي باشد. فضاهاي خالي در مخلوط بتن را مي توان توسط ميكروسيليس پر كرد و باعث افزايش مقاومت و دوام بتن و كاهش نفوذ پذيري آن شد و در نتيجه خطر حمله سولفات وكلريد كمتر شده و خطر تخريب بتن به دليل يخ زدن آب كاهش مي يابد. نقش پوزولاني، ناشي از واكنش هيدروكسيد كلسيم با ميكروسيليس است كه نتيجه آن تركيب پايدار سيليكاتي مي باشد كه داراي خواص چسبندگي زيادي است. پودر شيشه، نيز از جمله مواد افزودني مي باشد كه به عنوان محصول ضايعاتي، در توليد بتن رايج شده است و از آنجا كه مهمترين وگران ترين بخش هاي بتن، سيمان است جهت كاهش قيمت نهايي بتن مي خواهيم درصدي از آن را با مصالحي از قبيل پودر شيشه جايگزين كنيم، آنچه در مورد افزودني شيشه بايد كنترل شود واكنش هاي قليايي-سيليسي (ASR) Alkali-Silica.Reaction مي باشد كه باعث خرابي وسيع بتن مي شود، بنابراين بايد درصد افزودن آن كنترل شود. در اين تحقيق آزمايشگاهي نتايج بدست آمده بيانگر اين مطلب است كه با استفاده از پودر شيشه و ميكروسيليس مي توان واكنش قليايي-سيليسي را در بتن كنترل و بتني با مقاومت و دوام بالا و نفوذ ناپذير و ارزان تر توليد كرد.