تاثير تراس در مجتمع مسكوني بر كاهش مصرف انرژي ساختمان در اقليم سرد و كوهستاني

اجراي روش هاي مناسب در طراحي ساختمان كه با اقليم محل زندگي هماهنگي داشته باشد همواره مورد نظر معماران ساختمان بوده است.طراحان ساختماني با كمك اقليم شناسان از حداكثر امكانات بالقوه آب و هوايي هر منطقه استفاده مي كنند. استفاده از انرژي هاي طبيعي در ساختمان به صرفه جويي در مصرف سوخت و مهمتر از آن به افزايش كيفيت آسايش و بهداشت محيط مسكوني و سالم سازي محيط زيست منتهي مي شود. تهويه ي طبيعي به عنوان يكي از مسائل طبيعي در رسيدن به يك ساختمان پايدار در اهميت اصلي قرار مي گيرد، تراس يك المان معماري متفاوت است كه به عنوان واسطه اي براي تهويه طبيعي و كاهش مصرف انرژي در ساختمان در نظر گرفته شده است و اين ابزار به منظور ايجاد آسايش دمايي براي ساكنين به وسيله ي تهويه ي بهتر و جلوگيري از استفاده از دستگاههاي تهويه ارزشمند مي باشد. ميزان نوري كه در طول روز از خورشيد بر سطح ساختمان تابيده ميشود و توليد گرما مي كند مقدار زيادي از انرژي مورد نياز ساختمان را تامين ميكند. در اين پژوهش سعي شده ميزان گرماي توليد شده توسط اشعه ي خورشيد و تاثيري كه تراس (بالكن) بر ميزان گرما وكاهش مصرف انرژي ساختمان دارد از طريق شبيه سازي در نرم افزار design builder و مقايسه يك ساختمان معمولي با ساختماني كه داراي تراس گسترده (حياط در ارتفاع) است مورد بررسي قرار گيرد . نتايج شبيه سازي نشان داده كه ساختماني كه داراي تراس (بالكن) است انرژي كمتري جهت گرمايش و سرمايش مصرف مي كند و دماي هوا در اين ساختمان در تابستان پايين تر و در زمستان بالاتر از ساختمان هاي مشابه ولي بدون تراس است.