اثرات زيست محيطي كاربرد افزودني‌هاي آسفالت نيمه گرم در مديريت مصرف انرژي

امروزه انتشار گازهاي گلخانه‌اي حاصل از صنعت و حمل‌ونقل از مهم‌ترين عوامل تخريب اكوسيستم‌ها و منابع طبيعي به شمار مي‌رود. يكي از اهداف استفاده از آسفالت نيمه گرم، كاهش ميزان مصرف سوخت‌هاي فسيلي و انتشار گازهاي گلخانه‌اي در فرآيند توليد آسفالت مي‌باشد، تا بدين‌وسيله بتوان ميزان انتشار گازهاي گلخانه‌اي را مطابق با پيمان كيوتو كاهش داد. در اين مقاله مروري، آسفالت نيمه گرم به دودسته كلي تقسيم شده است. در دسته اول از آب جهت افزايش حجم قير و كاهش كند رواني مخلوط استفاده مي‌شود. در اين دسته از تكنولوژي‌ها، مقداري آب از طريق نازل كف‌ساز و يا از مواد آب‌دوست مانند زئوليت و يا مصالح مرطوب، به قير اضافه مي‌گردد. در دسته دوم براي كاهش كند رواني و درجه حرارت توليدشده، از برخي واكس‌ها يا افزودني‌هاي آلي استفاده مي‌شود. استفاده از محصولاتي نظير ساسوبيت، رئوفالت، آسفامين و اووثرم به‌عنوان مواد كاهنده كند رواني قير، ازجمله نوآوريهاي اين فناوري محسوب ميشوند. از مهم‌ترين مزاياي اين روش‌ها مي‌توان، صرفه‌جويي در مصرف انرژي، كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي، بهبود شرايط كار، تراكم و كارايي بهتر مخلوط آسفالتي را نام برد. اين مقاله به‌صورت مروري سعي در بررسي اثرات مواد افزودني مختلف بر كاهش مصرف انرژي و آلودگي‌هاي زيست‌محيطي توسط آسفالت نيمه گرم دارد. مشخص‌شده است، مقدار انرژي مصرفي WMA و HWMA ، در حدود ۶۰-۸۰ درصد انرژي مصرفي HMA مي‌باشد. بااين‌وجود بخشي از فوايد اقتصادي اين نوع آسفالت به اصلاحاتي كه در محل صورت مي‌گيرد نيز ارتباط دارد.