بررسي تاثير كاربرد بتن متخلخل در معابر عمومي شهري در حوضه آبريز درياچه اروميه بر احياي درياچه اروميه

امروزه تغيير اقليم درياچه اروميه، جنبه هاي مختلف زيستي بخش وسيعي از شمالغرب كشور ايران را تحت تاثير قرار داده است. يكي از مهمترين عوامل كاهش ارتفاع سطح آب اين درياچه، كاهش ارتفاع سطح آبهاي زيرزميني در حوضه آبريز اين درياچه بدليل برداشتهاي بي رويه و عدم تغذيه مناسب آنها مي باشد. امروزه با توجه به اشغال 35% تا 70% فضاي شهري توسط ساختمانها و معابر عمومي و چيرگي اين سازه ها بر فضاي سبز شهري، استفاده از مواد و مصالح جهت پوشش معابر بروش سنتي بصورت بكارگيري مستقيم آن بر روي سطح شبكه زهكشي شهر، باعث ايجاد نرخ جريان آب (رواناب) مي شود كه عدم مديريت اين جريانهاي آبي باعث افزايش احتمال سيل و آبگرفتگي در معابر شهري و تخريب فضاي سبز و ايراد خسارتهاي سنگين به تاسيسات و سازه هاي شهري، همچنين باعث عدم نفوذ مناسب و كافي در عمق زمين جهت تغذيه منابع آبهاي زيرزميني مي گردد. استفاده از بتن متخلخل در معابر، يكي از كارآمدترين روش هاي كنترل و ذخيره رواناب و مديريت و هدايت آبهاي سطحي به سوي سفره هاي آب زيرزميني مي باشد. در اين مقاله تركيبات بتن نفوذپذير سيمان پرتلند با مقادير و انواع مختلف سنگدانه ها و مصالح سيماني ساخته شده است. نتايج نشان مي دهد كه بتن نفوذپذير سيمان پرتلند ساخته شده از سنگدانه هايي با اندازه يكسان داراي نفوذ پذيري بالايي مي باشد ولي مقاومت آن كافي نيست. اضافه كردن مقدار كمي ماسه (تقريبا 7% وزن كل سنگدانه ها) به مخلوط ، مقاومت بتن را افزايش داده و در عين حال نفوذپذيري آن حفظ مي شود. همچنين بر اساس آمار رسمي، بارشهاي حوضه آبريز درياچه اروميه ارائه و تاثير استفاده از بتن نفوذپذير سيمان پرتلند بر ميزان زهكشي و هدايت آبهاي سطحي به سفره هاي آب زيرزميني و افزايش ارتفاع سطح آب درياچه اروميه بررسي شده است.