بررسي رابطه فقر بر ميزان زغالگيري ( منطقه مورد مطالعه روستاي اولاد قباد)

فقر و تخريب محيط‌زيست به عنوان دو مشكل مهم كشورهاي در حال توسعه مطرح است. در بسياري مواقع بيان مي‌شود كه مردم فقير نقش پر رنگتري در تخريب محيط زيست و به ويژه در مناطق جنگلي دارند چرا كه براي امرار معاش به منبع ديگري بجز محيط‌زيست دسترسي ندارند. به بيان ديگر تعدادي از خانوارها بخشي از درآمد سالانه خود را از طريق توليد زغال بدست مي‌آورند، هم‌چنين عدم جايگزيني و استفاده بيش از حد تداوم فقر در منطقه را به همراه خواهد داشت. بررسي توزيع درآمد در جهت بهبود شرايط زندگي، در هر جامعه‌اي مورد نياز است. اين مقاله به محاسبه خط فقر نسبي با استفاده از روش ميانگين هزينه سرانه كل خانوارها و بررسي فرآيند زغالگيري در خانوارهاي جنگل¬نشين مي‌پردازد. همچنين بيان دلايل و عوامل اثر گذر بر اين فعاليت به خواست كنترل آن‌ و ارائه روش جايگزين در خصوص حفاظت از منابع مولد جنگل است. داده‌ها براي منطقه اولادقباد از سازمان مديريت و برنامه ريزي بودجه خانوار براي سال‌هاي (1388-1392) اخذ گرديده است. نتايج حاصل نشان مي‌دهد كه فقر در ميان خانوارهاي روستاي اوالادقباد طي دوره مورد بررسي روند افزايشي را داشته است و سبب وابستگي مردم به جنگل‌ها براي كسب درآمد بيشتر به زغالگيري پرداخته‌اند.