بررسي مشاركت مردم در توسعه پايدار و مديريت منابع آب

امروزه منابع آبي مهم‌ترين عامل توسعه كشاورزي است و از آنجا كه افزايش تقاضاهاي آب براي مصارف شهري، كشاورزي و صنعتي، رقابت بر سر تخصيص منابع محدود آب را بين مناطق مختلف و بين انواع مصرف كنندگان تشديد مي‌‌كند، استفاده از اين منابع، مديريت بهينه‌اي را مي‌طلبد. شايد به جرأت بتوان گفت دراستفاده بهينه از منابع طبيعي، ‌مشاركت‌هاي مردمي مهم‌ترين راهكار است. مشاركت، طي دهه‌هاي اخير به عنوان يك ضرورت عقلاني، اخلاقي و انساني مهم‌ترين متغير توسعه بوده و امروزه در سطوح مختلف توسعه و برنامه‌ريزي كمتر طرح و پروژه‌اي را مي‌بينيم كه در برنامه‌هاي خود مشاركت مردمي را در تمام مراحل مورد توجه قرار ندهد. در اين راستا مطالعه ‌حاضر كه به روش كتابخانه‌اي و به كمك اسناد، كتب، مدارك، مجلات و پايگاه‌هاي اطلاعاتي تدوين شده‌است تلاش دارد ضمن مروري بر اهميت آب و لزوم مديريت مطلوب آن، اهميت مشاركت مردمي در اين زمينه و چالش‌هاي مربوط را بررسي و در اين رابطه راهكارهاي لازم را ارائه نمايد. چرا كه مشاركت‌هاي مردمي نه‌تنها منجر به كاهش بار مالي دولت، بلكه مهم‌تر از آن با درگيركردن كشاورزان در فعاليت‌هاي مديريتي و اقتصادي، اعتماد به نفس آنان را افزايش مي‌دهد كه اين خود افزايش مهارت‌هاي كشاورزان در زمينه‌هاي مختلف را به دنبال دارد و گامي است به سوي توسعه پايدار.