پروژه ترسيب كربن و رويكرد مشاركتي توسعه روستايي در كاهش بيابان زايي

افزايش گازهاي گلخانه اي باعث گرم شدن كره زمين شده و آثار زيان باري را بر كره زمين به جاي گذاشته است. پروژه بين المللي ترسيب كربن يكي از راهكارهاي مديريت اين پديده با مشاركت جوامع محلي مطرح شده است. هدف اين مقاله شناخت فرايند اجراي اين پروژه و نتايج آن در برخي از نقاط ايران است. ترسيب كربن، يك پروژه مشترك بين المللي بين كشورهايي است كه پديده بيابان زايي در آنها در حال افزايش بوده است و احتمال آزاد شدن كربن در آنها به صورت تصاعدي وجود دارد. اين پروژه در مناطق خشك و نيمه خشك با رويكرد فقرزدايي و مشاركت جوامع محلي در حفظ و احياي منابع طبيعي، بطور مشترك توسط دولت جمهوري اسلامي ايران، برنامه عمران ملل متحد (UNDP) و تسهيلات جهاني زيست محيطي (GEF) آغاز شد. در حال حاضر مناطق مختلفي در بسياري از استان هاي كشور تحت پوشش اين طرح قرار گرفته اند كه در هر يك از اين استان ها با توجه به موقعيت جغرافيايي و اقليمي نتايج متفاوتي را بوجود آورده است.