تلفيق مكان هاي تفرجگاهي و حفاظت از ديدگاه شهري (مطالعه موردي:تنگه نباتي اقليد)

برنامه ريزي سبزراه ها يكي از مهمترين ابزارهاي برنامه ريزي در ارتقاء كيفيت زندگي ساكنان شهر است. فضاهاي سبز و سبزراه ها به علت دارا بودن نقش عمده در افزايش كيفيت هوا و ايجاد تغييرات مثبت در اقليم محيط هاي شهري، براي نگهداري از كيفيت زيست محيطي شهرها ضروري هستند و ارزش هاي زيبايي شناختي اين محيط ها را به نحو قابل توجهي افزايش مي دهند. حفاظت از سيستم هاي طبيعي بوم شناختي، فراهم آوردن فرصت هاي تفريحي گسترده براي مردم در درون مناطق شهري و نواحي روستايي، تأمين منافع اقتصادي و حفاظت از ارزش هاي فرهنگي و ميراث تاريخي از جمله مزاياي برنامه ريزي سبزراه ها هستند. توسعه و گسترش شهراقليد به سوي اطرف سبب از بين رفتن فضاهاي باز و سبز، باغات، مناطق ارزشمند وايجاد تغيير و تحولاتي جبران ناشدني در اين محدوده شده است. احداث ساختمان ها، جاده ها در حريم اقليد در كنار استفاده هاي فراغتي روند طبيعي را در اين نواحي دچار اختلال نموده و سبب تغيير منظر در اين مناطق با ارزش بوم شناختي گرديده است. در اين ميان برنامه ريزي اين تنگه ها به عنوان سبزراه مي تواند در بهبود وضعيت زيست محيطي اين نواحي دركنار ايجاد پتانسيل هاي تفريحي براي ساكنان شهر موثر باشد. بنابراين، اين نوشتار درصدد استتا با مرور ادبيات و پيشينه سبزراه ها، به معرفي اين ابزار برنامه ريزي در جهت بهبود وضعيت تنگه جنوبي شهر اقليد با تمركز بر تنگه نباتي بپردازد.