بررسي و تحليل عملكرد دهياران در توسعه روستايي (مطالعه موردي: دهياري هاي دهستان پشته زيلايي شهرستان چرام، استان كهگيلويه و بويراحمد)

مديريت روستايي يكي از مهم‌ترين ابعاد توسعه روستايي مي باشد كه نقش بسيار مهمي در هماهنگي فعاليت‌هاي توسعه روستايي بر عهده دارد. مديريت روستايي در ايران داراي سابقه طولاني مي باشد، با اين حال هيچ عاملي در عدم موفقيت برنامه‌هاي توسعه روستايي مهم‌تر از عدم درك صحيح از مديريت نيست.هدف پژوهش حاضر بررسي و تحليل عملكرد دهياران در توسعه روستايي دهستان پشته زيلايي شهرستان چرام مي باشد. سؤال اصلي پژوهش حاضر اين است عملكرد دهياران در توسعه روستايي تا چه اندازه بوده است؟ نوع تحقيق كاربردي مي‌باشد، روش تحقيق به صورت توصيفي- تحليلي مي‌باشد. روش گردآوري اطلاعات به صورت كتاب‌خانه‌اي و ميداني (پرسشنامه و مصاحبه)، جهت تجزيه‌ و تحليل اطلاعات از (آزمون T تك نمونه‌اي) استفاده‌شده است. جامعه آماري تحقيق، تمامي خانوارهاي روستايي دهستان پشته زيلايي مي باشد ،كه در سرشماري سال 1390، داراي 21 روستاي داراي سكنه و 4215 نفر جمعيت و 1134 خانوار مي‌باشد. طبق فرمول كوكران، تعداد نمونه لازم جهت تكميل پرسشنامه 110 خانوار به دست آمد. همچنين انتخاب خانوارها در سطح دهستان، به صورت تصادفي ساده است. نتايج پژوهش نشان داد كه از يازده عامل اصلي و عمده كه مي توانند در عملكرد دهياري‌هاي منطقه مؤثر واقع شوند از ديدگاه مردم منطقه، مشورت با ديگران با ميانگين (10/ 4) بيش‌ترين تأثير و موقعيت مكاني و طبيعي روستا با ميانگين (87 /2) كم‌ترين تأثير را داشته و از ديدگاه كارشناسان منطقه، سن و سوابق مديريتي بيش‌ترين تأثير و امكانات و تجهيزات دهياري ها و ميزان رضايت شغلي دهياران كمترين تأثير را در موفقيت مديريت روستاها داشته است.