تخمين انحلال پذيري اكسيژن با استفاده از شرايط هيدروليكي جريان

با توجه به افزايش روزافزون آلاينده ها يك جنبه مهم در مديريت كيفيت آب، مدل سازي تغييرات كيفي آب رودخانه ها در ارتباط با ورودي هاي طبيعي و انساني مي باشد. با مدل سازي سيستم هاي رودخانه اي، امكان ارزيابي ظرفيت محتمل اين سيستم وجود داشته و بنابراين به پيش بيني اثرات اعمال شده از طريق رخدادهاي طبيعي و انساني كمك خواهد كرد. از آنجا كه مهم ترين عامل در تعيين ميزان كيفيت آب اكسيژن محلول در آن است، در اين تحقيق با استفاده از يك مدل رياضي ميزان اكسيژن محلول در دو ايستگاه پل زمان خان و چم آسمان در مسير رودخانه زاينده رود با استفاده از شرايط هيدروليكي جريان برآورد گرديد. با مقايسه مقادير پيش بيني شده توسط مدل با داده هاي ميداني، مشخص شد مدل به جز چند مورد استثنا توانسته است به خوبي ميزان اكسيژن محلول را تخمين بزند. تفاوت بدست آمده به علت عدم در نظر گرفتن عوامل ديگر كاهنده اكسيژن مانند ورود منابع آلاينده بين نقطه مبدا و ايستگاه مورد نظر، تنفس گياهان بستر رودخانه و ... مي باشد. همچنين نتايج نشان مي دهد با توجه به شرايط غيرمنشوري بودن مقطع رودخانه، هرچه فاصله بين مبدا و نقطه اندازه گيري كمتر باشد مقادير بدست آمده دقيق تر مي باشند.