بررسي اثر شدت هاي مختلف چراي دام بر تغييرات گروه هاي عملكرد در مراتع نيمه استپي منطقه تنگ صياد استان چهارمحال و بختياري

پيش بيني پاسخ پوشش گياهي به تغييرات زيست‌محيطي و تغيير كاربري اراضي و چراي حيوانات تبديل به يك نگراني عمده در تحقيقات اخير زيست‌محيطي نظري و كاربردي شده است از اين رو تحقيقي در منطقه تنگ صياد استان چهارمحال و بختياري جهت بررسي اثر چراي دام بر تغييرات صفات مورفولوژيكي گياهان مرتعي انجام شد. بدين منظور در امتداد يك گراديان چرايي سه منطقه پارك ملي، حفاظت شده و چراي آزاد انتخاب شد. ضمن استقرار يك ترانسكت 100 متري به طور تصادفي و 5 پلات چهارمتر مربعي به شكل سيستماتيك به فواصل 20 متر در طول اين ترانسكت، در هرپلات پس از شناسايي گونه هاي موجود درصد پوشش هريك از گونه ها تخمين زده شد و صفات گياهي اندازه گيري شدند. بر اساس نتايج صفات ارتفاع گياه، SLA، توليد و وزن كلي گياه يك‌ساله و چندساله بودن، تمام كلاس هاي خوش‌خوراكي (I،II،III)، فرم هاي رويشي فورب و بوته اي، اشكال زيستي تروفيت و فانروفيت و كامافيت با داشتن (0/05 Sig) اختلاف معني داري بين سه منطقه مديريتي مذكور در منطقه تنگ صياد نداشتند. همچنين برخي از صفات نظير طول برگ، عرض برگ، مساحت برگ و وزن برگ فرم رويشي گندمي و اشكال زيستي همي كريپتوفيت و ژئوفيت در يكي از سه منطقه مديريتي داراي اختلاف معني داري مي باشند (0/05≥Sig). در اين تحقيق باهدف تعيين مهم‌ترين صفات در توجيه تغييرات در انواع مديريت مناطق، در تنگ صياد صفات توليد، وزن كلي گياه و چندساله بودن داراي بيشترين هم بستگي البته با ارتباط منفي و تروفيت هم داراي هم‌بستگي مثبت بالايي با محور اول مي باشند. صفات طول، عرض، مساحت برگ و همچنين فرم زيستي و همي‌كريپتوفيت داراي هم بستگي منفي بالايي با محور دوم مي باشند. به طوركلي نتيجه گيري مي شود كه از صفاتي كه بيشترين تغييرات را در امتداد چرا دارند مي توان شاخص شدت چراي دام در مراتع استفاده نمود.