ملاحظات زيست محيطي درآبزي پروري با نگاه توسعه پايدار در استان چهار محال و بختياري

آبزي پروري يكي از منابع اصلي تامين غذا براي بشر ميباشد از كل توليدمحصولات شيلاتي دردنيا 40درصد آن ازآبزي پروري تامين مي گردد ودر ايران نيزباتوجه به مزاياي آن بخصوص سود آوري وتقاضاي سرمايه گذاري در مناطق كمترتوسعه يافته زمينه اشتغال بالايي را دربخش كشاورزي بوجود آورده است. ازطرفي باتوجه به كاهش ذخاير درياها وتقاضاي بازار وافزايش سرانه مصرف اهميت آن دوچندان گرديده است.استفاده ازتكنولوژي وفناوري هاي نوين وتجهيزات مكانيزاسيون باعث گرديده در ايران آبزي پروري به يك صنعت بزرگ طي يك دهه گذشته تبديل گردد. لذا تراكم بالادر استخرهاي پرورشي ماهي قزل آلاي رنگين كمان درمنابع آبي آبهاي سطحي وكاهش دبي آب دراين منابع طي چند سال گذشته باتوجه به خشكسالي هاي اخير باعث گرديده پساب ناشي از مزارع تكثير وپرورش ماهي خسارات زيادي را به اكوسيستم رودخانه ها وارد نمايد.بنابر اين توجه به كنترل و تصفيه پسآب وارده از اين مزارع به منابع آبي مورد استفاده جهت حفظ اكوسسيتم رودخانه لازم وضروري ميباشد ونياز است باهماهنگي دستگاه هاي متولي وصاحبان مزارع پرورش ماهياين برنامه كنترل پساب ها تهيه واجرا گردد.