بررسي تاثيركاربري اراضي بر كيفيت خاكهاي ناحيه زاگرس مياني(منطقه كاكاشرف)

با توجه به اهميت و نقش خاك در تامين غذاي انسان، شناخت خصوصيات آن و تاثير نوع استفاده از كاربري ها بر كيفيت خاك ضروري است. بدين جهت مطالعه اي تحت عنوان بررسي تاثير كاربري اراضي بر كيفيت خاكهاي ناحيه زاگرس مياني(منطقه كاكاشرف)، استان لرستان مورد پژوهش قرار گرفت. در اين مطالعه پس از تعيين موقعيت نقاط نمونه برداري، با استفاده از نمونه برداري تصادفي، در هر نقطه ي مورد نظر پروفيلي حفر و از افق هاي آن نمونه برداري صورت گرفت. سپس نمونه هاي جمع آوري شده پس از هوا خشك شدن و عبور از الك 2 ميليمتري جهت انجام آزمايشات و اندازه گيري به آزمايشگاه منتقل شدند. نتايج آماري حاصله از مقايسه ي ميانگين پارامترهاي فيزيكي و شيميايي خاك در كاربري هاي مختلف اين تحقيق نشان داد كه شاخص هاي فيزيكي و شيميايي كيفيت خاك شامل: ميزان ماده آلي، هدايت الكتريكي، درصد آهك، جرم مخصوص ظاهري و تخلخل خاك تحت تاثير نوع كاربري اراضي قرار گرفته اند. بدين معنا كه نوع كاربري اراضي موجب افزايش و يا كاهش شاخص هاي فيزيكيو شيميايي خاك شده و در نتيجه بهبود و يا نزول كيفيت خاك در اراضي مختلف را باعث شده است. نتايج نشان مي دهد ،به ترتيب اراضي با كاربري جنگلي و زراعي- جنگلي داراي كيفيت خاك مناسبتري نسبت به ساير اراضي زراعي مي باشند، چراكه نوع استفاده و عمليات كشاورزي در اراضي زراعي، بر روي شاخص هاي فيزيكي كيفيت خاك ، افزايش تخلخل و كاهش جرم مخصوص ظاهري، در مقايسه با ساير كاربري ها تاثير منفي داشته، هم چنين ميزان ماده آلي نيز در كاربري زراعي نسبت به ساير كاربري ها داراي اختلاف معني دار بيشتري و در ميزان حداقل قرار گرفته و در نتيجه كيفيت خاك اين نوع كاربري كاهش يافته است.