بررسي تحليلي نشست سازههاي سطحي تحت تأثير حفاري تونلهاي دوقلوي شهري - مطالعه موردي: تونل -هاي دوقلوي خط يك متروي تبريز

اجراي عمليات تونلسازي در محيطهاي شهري از زير ساختمانهاي متعددي عبور ميكند. يكي از مسائلي كه همواره تونلسازي در فضاهاي شهري را با چالشمواجه ميسازد، نشستهاي قابل توجه حين حفاري تونل و ايجاد مشكل براي سازه-هاي سطحي ميباشد.در اين حالت بايد ميزان گسترش حركت زمين و همچنين شدت صدمهبه ساختمانها ارزيابي شود.در مطالعه حاضر با استفاده از روش تحليلآتول و وودمنAttewellandWoodman به بررسي وضعيت نشست در محل گمانهFBH1خط يك متروي تبريز و تاثير آن بر سازههاي مجاور پرداخته شده است. نكته مهم در اين روش تعيين دقيق پارامتر iميباشد. نتايج نشان ميدهد كه ميزان نشست ماكزيمم سطح زمين در محل گمانهFBH1 برابر 7.1 ميليمتر است كه اين مقدار كمتر از حد مجاز ميباشد. از آنجايي كه عمق قرارگيري تونل بر روي نشست تاثير خواهد گذاشت، ميزان نشست در عمقهاي مختلف مورد ارزيابي قرار گرفت كه نتيجه نشان داد با افزايشعمق قرارگيري تونل ميزان نشست سطحي نيز كاهش خواهد يافت