تأثير كيفيت شاغلان بر بهرهوري كل عوامل توليددر بخش معدن ايران

اهميت و جايگاه بهرهوري را ميتوان در سطوح بينالمللي، ملي، بخشهاي اقتصادي، مناطق و حتي سازماني مشاهده نمود و كشورهاي جهان نيز در قالب سازمانهايي كوشيدهاند، تا با تعامل سطح بهرهوريرا به صورت مجموعهاي مشترك ارتقاء بخشند. اين خود مبنايي براي ارزيابي معماي توسعهيافتگي (توسعهنيافتگي) كشورهاي درحالتوسعه قلمداد ميگردد. اين مهم نيز در تمام بخشهاي اقتصادي قابلبررسي بوده و در اين ميان، قرار گرفتن يك بخش به عنوان محور توسعه، توجه و اهميت تحليل بهرهوري براي آن بخش را مضاعف مينمايد. در اين راستا و از آنجا كه بخشصنعت به عنوان محور توسعه دراقتصاد ايران قرار گرفته و بخشعمدهاي از بنگاههاي توليدي اين بخش در صنايع معدني كه مستقيما بًا بخشمعدن در ارتباط است تشكيل ميدهد، توجه به رشد بهرهوري در بخش معدن از اهيمت ويژهايبرخوردار ميگردد. ادبيات موجود نشان ميدهد كه عوامل متعددي در بهرهوري عوامل توليد تأثيرگذارند و در اين ميان كيفيت نيروي انساني نيز به عنوان عنصري تأثيرگذار در عملكرد هر بنگاه اقتصادي ازجايگاه وپژهاي برخوردار است. بر اين اساس، اين مطالعه در نظر دارد تا كيفيت شاغلان را در معادن ايران مورد تحليل قرار داده و تأثير كيفيت نيروي انساني شاغل در آن را بر بهرهوري طي سالهاي 86-80 مورد بررسي قرار دهد. كيفيت شاغلان در اين مطالعه با سطح مهارت مورد ارزيابي قرار ميگيرد. نتايج اين مطالعه نشان ميدهد كه سطح مهارت نيرويكار با بهرهوري كل در اين بخش رابطه مستقيم داشته و با افزايشسطح مهارت شاغلان معادن، بهرهوري عوامل توليد آنها نيز افزايشمييابد