تحليل سيستم نگهداري تونل خط 7 متروي تهران بين دو ايستگاه P7 و 7 N به روش عددي

حفر تونل باعث تغيير حالت اوليه تنش زمين و جابه جايي توده سنگ پيرامون آن مي گردد. با حفر مقطع جديد وبا گذشت زمان جابه جايي ديواره ها و فشار وارده از طرف زمين بر سيستم نگهدارنده تونل افزايشمي يابد. در اين FLAC3Dبه روش عددي و با استفاده از نرم افزارN7 و 7 Pمقاله سيستم نگهداري تونل خط 7 بين دو ايستگاه بررسي شده و از آنجايي كه طول دستگاه مورد نظر و طول شيلد به كار رفته 10/5متر مي باشد، عمليات حفاري ونگهداري آن را در 7 گام، با در نظر گرفتن هر گام معادل با طول يك سگمنت 1/5متر)، مطالعه شده است. فشاردر نظر گرفته شدهp= 1/2 n جبهه كار اعمالي براي اتاق چمبر، با توجه به ميزان جابجايي هاي جبهه كار معادل است. نتايج نشان مي دهد كه ميزان جابه جايي ها بعد از اعمال فشار جبهه كار قدري بيشتر شده كه صحت و) در سقف و كفZ درستي نتيجه آناليز را نشان مي دهد.با اعمال فشار جبهه كار ميزان جابجايي ها در راستاي قائم ) در ديواره ها افزايش مي يابد. تونل بعد از حفاري و قبل از اعمال شيلد از چهار طرفX و در راستاي محور تونل تحت نيروي فشاري بوده و به حالت مچالگي نزديك مي شود و ميزان جابه جايي ها بعد از اعمال شيلد به عنوان سيستم نگهداري به مقدار صفر ميل مي كند كه ناشي از اعمال درست و صحيح سيستم نگهداريمي باشد