طراحي سيستم نگهداري موقت تونل كيار به روش تجربي و عددي با استفاده از نرم افزار FLAC3D

تأمين ايمني فضاهاي زيرزميني در هنگام ساخت و پايداري آن از جمله عواملي است كه بايد توسط طراحان سازههاي زيرزميني مورد توجه قرار گيرد. با توجه به نوع سازه زيرزميني ممكن است سيستم نگهداري موقت مورد نياز باشد. در اين مقاله از روشهاي تجربيQ و RMRو نيز مدلسازي عددي توسط نرمافزارFLAC3D براي تعيين نگهداري موقت تونل دسترسي كيار استفاده شده است. تونل كيار با طول 2180 متر يكي از تونلهاي دسترسي تونل انتقال آب بهشتآباد است. ابتدا تونل برحسب اختلاف ضخامت روباره (باتوجه به يكسان بودن جنسسنگ) به تعداد 8 پهنه تقسيم شد. پهنهبندي باتوجه بهتغييرات زاويه اصطكاك داخلي و چسبندگي صورت گرفته است. در بررسيهاي انجام شده مشخصشده كه دامنه تغييرات دو خاصيت مذكور با 35 متر اختلاف روباره در پهنههاي متوالي، تفاوت زيادي مشاهده نمي شود. نتيجه تحليل حاكي از آن است كه سيستم نگهداري پيشنهاد شده روشQ با روش عددي انطباق بيشتري دارد