بررسي تجربي افزايش انتقال حرارت آب در اثر افزودن نانوذرات اكسيدي

امروزه از مبدل هاي گرمايي به طور گسترده در صنايع مختلف نظير صنعت نفت و پتروشيمي، نيروگاه‌هاي توليد برق، صنايع غذايي، صنعت خودرو، تهويه مطبوع و ديگر صنايع استفاده مي شود. در اكثر مواقع، بهينه‌سازي سيستم‌هاي انتقال حرارت، به وسيله افزايش سطح صورت مي‌گيرد كه همواره باعث افزايش حجم و اندازه‌ي اين دستگاه‌ها مي‌شود. بنابراين براي غلبه بر اين مشكل، استفاده از نانو سيالات به عنوان سيال عامل در مبدلها تحت بررسي مي باشد. در اين تحقيق، نانو سيال آب/ اكسيد مس در كسر 01/0 (%1) در داخل مبدل گرمايي دو لوله¬اي جريان مخالف مورد بررسي قرار مي گيرد. رژيم جريان آزمايش ها مغشوش مي‌باشد. براساس مقادير حاصله از آزمايش‌ها، مشاهده مي‌شود كه: 1- ضريب انتقال حرارت جابجايي نانو سيال نسبت به سيال پايه آب بالاتر مي باشد و با افزايش رينولدز جريان، ضريب انتقال حرارت جابجايي افزايش مي يابد. 2- با افزودن نانو ذرات اكسيدي در سيال پايه آب ضريب انتقال حرارت جابجايي و عدد ناسلت افزايش مي‌يابد. 3- در اكثر رينولدزهاي جريان، ضريب اصطكاك محاسبه شده از آزمايش نانو سيال نسبت به تخمين بلازيوس از سيال پايه آب اختلاف كمتر از 5% دارد. 4- مشاهده مي‌شودكه بالاترين ميزان كارايي گرمايي اين نانو سيال 16/1 بود كه در رينولدز جريان 3600 اين نانو سيال حاصل شد