مروري بر گياه پالايي؛ تكنولوژي سبز براي حذف فلزات سنگين از خاك

يكي از انواع مهم آلودگي هاي محيط زيست، آلودگي خاك است. هرگونه تغيير در ويژگي هاي اجزاي تشكيل دهنده خاك به طوري كه استفاده از آن ناممكن گردد آلودگي خاك ناميده مي شود . برخي از آلاينده هاي خاك عبارتند از فلزات سنگين، مواد نفتي، آفت كش ها و آلاينده هاي صنعتي. در حال حاضر روش هاي متنوعي براي كاهش آلودگي هاي آب و خاك وجود دارد كه اكثر اين روش ها، وقت گير و پرهزينه بوده و در نهايت موجب آلودگي بخش ديگري از محيط زيست مي گردند. گياه پالايي روش جديدي است كه در سال هاي اخير توجه زيادي را به خود جلب كرده است، زيرا ضمن رفع آلودگي، كم هزينه و نسبتا سريع مي باشد و اثرات جنبي آن سلامت محيط زيست را به خطر نمي اندازد. هدف از اين تحقيق مروري بر روش گياه پالايي و مكانيزم هاي اين روش در كاهش آلودگي هاي خاك براي فلزات سنگين مي باشد. نتايج كلي از تحقيقات مورد بررسي در اين پژوهش را مي توان به اين صورت ارائه داد: گياه يونجه قادر به تجمع و انتقال عنصر مس به بيومس اندام هوايي خود است، خردل، جو و كلزا به عنوان جاذب كادميوم و كلزا به عنوان جاذب نيكل معرفي مي گردند. جعفري آفريقايي نيز توانايي جذب كادميوم را دارد. اكاليپتوس مي تواند براي آلاينده آرسنيك استفاده شود. براي سرب نيز از گياهان كلزا و خردل هندي استفاده شده است. در گياه كلزا اندام جذب كننده گياهچه و جوانه گياه بوده است. براي جيوه گل مرواريدي مورد آزمايش قرار گرفته كه نتايج نشان داده است اين گياه توانايي تجمع جيوه در ريشه، ساقه و برگ را دارد. هم چنين تحقيق انجام شده بر روي گياه شبدر برسيم نشان دهنده توانايي گياه به خصوص ريشه، در جذب فلزات سنگين كروم و آلومينيوم مي باشد.