مروري بر رهيافت‌هاي كاهش مصرف توان در شبكه‌هاي بدني بي‌سيم

پيشرفت‌هاي اخير در تكنولوژي سيستم‌هاي ميكروالكترومكانيكي، مدارات مجتمع و ارتباطات بي‌سيم، توانايي طراحي و ساخت حسگرهايي با مصرف توان پايين‌، اندازه كوچك‌، قيمت مناسب و كاربري گوناگون را فراهم كرده‌ است‌. اين حسگرهاي كوچك كه توانايي انجام اعمالي چون دريافت‌‌، پردازش محدود و مخابره اطلاعات را دارند، موجب پيدايش ايده‌اي براي ايجاد و گسترش شبكه‌هايي موسوم به شبكه‌هاي حسگر بي‌سيم شده است. شبكه‌ حسگر بدني(BSN) يك شبكه حسگر بي‌سيم خاص منظوره است كه با به كارگيري گره‌هاي حسگر بي‌سيم اندازه‌گيري پارامتر‌هاي بيولوژيكي فرد را انجام مي‌دهد و پايش سلامت او را از راه دور ميسر مي‌سازد. هدف اصلي در شبكه‌هاي حسگر بدني انتقال شرايط سلامتي كاربر به صورت بلادرنگ به خود شخص، بيمارستان يا دكتر متخصص بدون ايجاد زحمت براي فرد مي‌باشد. پهناي باند، توان محاسباتي، توان مخابراتي، توان مصرفي، مقياس پذيري، پردازش محدود، محاسبات محدود و ... از جمله چالش‌هاي شبكه‌هاي حسگر بدني محسوب مي‌شود كه منجر به توليد مقالات متعددي در اين زمينه شده است. از آن جايي كه اغلب اين چالش‌ها ناشي از محدوديت در توان است و بهينه‌سازي مصرف انرژي، طول عمر شبكه مورد استفاده را تعيين مي‌كند، اين موضوع يكي از موضوعات مهم تحقيقاتي در شبكه‌هاي حسگر بدني ميباشد. در اين مقاله ابتدا مفهوم شبكه‌ي حسگر بدني ارائه مي‌شود و سپس اهميت كارايي انرژي در اين شبكه‌ها بيان شده و به مرور و طبقه بندي تعدادي از مقالات كه در سال‌هاي اخير به موضوع كارايي انرژي توجه كرده‌اند، پرداخته مي‌شود.