بررسي اثر عمليات حرارتي آنيل كردن بر قابليت شكل پذيري ورق هاي روكش دار

ارزان ترين روش روكش دادن ورق ها، نورد كردن همزمان فلز پايه و ورق روكش مقاوم به خوردگي است كه موجب كاربرد وسيع اين ورق ها در صنايع گوناگون از جمله نفت و گاز و پتروشيمي و ساخت مخازن تحت فشار و لوله هاي مقاوم به خوردگي گرديده است. به منظور ساخت مخازن، لوله ها و ساير تجهيزات توسط اين نوع ورق ها، بدليل خواص مكانيكي فلز پايه و لايه ي روكش، لازم است قابليت شكل پذيري اين ورق ها مورد بررسي قرار گيرد. در اين مقاله قابليت شكل پذيري ورق روكش داده شده توسط فرآيند نورد با پايه فولاد كربني ساده و روكش فولاد زنگ نزن 306L در دو جهت موازي و عمود بر جهت نورد، و اثر عمليات حرارتي آنيل كردن پس از فرآيند روكش دهي، و نيز اثر به سمت داخل يا بيرون بودن لايه روكش در حين فرآيند شكل دهي، بررسي شده است. نتايج نشان مي دهد كه انجام عمليات حرارتي آنيل كردن در دماي 780 درجه سانتيگراد و زمان 30 دقيقه، باعث افزايش شكل پذيري و كاهش بازگشت فنري ورق در حين شكل دهي مي شود. در شرايط پس از نورد و قبل از عمليات حرارتي، برگشت فنري مستقل از جهت گيري نمونه است كه لايه روكش داخل يا خارج خم باشد، در حاليكه در حالت آنيل شده بازگشت فنري به جهت گيري نمونه كاملا وابسته است. بازگشت فنري تقريبا مستقل از جهت نورد هم قبل از آنيل شدن و هم بعد از آنيل شدن است.