تأثير راستاي بال بادبند و موقعيت آن نسبت به سخت‌كننده‌هاي تير پيوند بر رفتار چرخه‌اي غير الاستيك بادبندهاي واگرا

به منظور اصلاح نقايصي كه در سيستم‌هاي قاب خمشي و مهاربندي همگرا وجود دارد، بررسي و مطالعات بر روي قاب‌هاي مهاربندي شده برون‌محور، از دهه 70 ميلادي به‌صورت گسترده‌اي آغاز شد. خروج از مركزيت بادبندها در اين قاب‌ها با پارامتر e نمايش داده مي‌شود. تير پيوند ضعيف‌ترين قسمت قاب بوده و بخش عمده استهلاك انرژي ناشي از زلزله در اين ناحيه صورت مي‌پذيرد. آيين‌نامه AISC2010 ضوابطي را براي حصول اطمينان از عملكرد شكل‌پذير اتصلات و اينكه تغيير شكل پلاستيك، ابتدا در تير پيوند اتفاق بيفتد تعيين مي‌كند. مطالعه اين ضوابط و الزامات نشان مي‌دهد اين دستورالعمل‌ها مستقل از شكل اتصال، راستاي مهاربند و همچنين آرايش سخت‌كننده‌ها در طول تير پيوند مي‌باشند. در حالي كه به نظر مي‌رسد تأثير محل قرارگيري سخت‌كننده‌ها در نقطه‌اي خاص (محل تقاطع خط مركزي تير پيوند با مهاربند) از طول تير پيوند با توجه به راستاي بادبند روي رفتار غير الاستيك تير پيوند قابل‌ملاحظه است. لذا در اين مقاله، با بررسي خصوصيات رفتاري ناشي از تناسبات هندسي اجزاي متشكله تير پيوند (بخصوص زاويه بادبند و محل قرارگيري سخت‌كننده‌ها) سعي مي‌شود به رويكردي دست‌يافت كه بتوان از حداكثر ظرفيت دوران پلاستيك در راستاي استهلاك هر چه بيشتر انرژي تحميل‌شده به سيستم سود برد