توسعه پايدارشهري درايران مطالعه موردي كلان شهر تهران

تهيه و تدوين برنامه هاي توسعه شهري درجهان و ايران با مفهوم امروزي ازقدمت زيادي برخوردا رنيست ولي تلاش هاي انجام گرفت دراين خصوص به زمان هاي گذشته بازميگردد نخستين تلاشهايي كه به نوعي درراستاي نظم دهي به سكونتگاه انساني بوده است كه اولين سرچشمه هاي تدوين برنامه توسعه را فراهم نموده است دريك تقسيم بندي عمده ميتوان 4مرحله زيررا براي سيرتحول طرح هاي توسعه شهري درجهان برشمرد مرحله نخست سال هاي 1800تا1900 ميلادي مرحله دوم سالهاي 1900تا1950 مرحله سوم سالهاي 1950تا1970 مرحله چهارم 1970 ببعد توجه به جنبه هاي غيركالبدي شهرها و ايجاد نگرشهاي جديد دربرنامه ريزي توسعه شهري بررسي سيرتحول مطالعات طرح هاي توسعه شهر يدرايران دريك طبقه بندي كلي 3 مقطع تاريخي را شامل شده است همچنين يكي از مهمترين جهت گيري هاي نظام هدايت توسعه شهري در3 مقطع نام برده شده و به ويژه بعد از آن دردوره معاصر و دردهه هاي اخير پايداري درهمه ابعاد شهرميباشد