نقش نيترات پتاسيم بر ويژگي هاي فيتوشيميايي گياه آلوئه ورا

گياهان دارويي بر خلاف ديگر محصولات زراعي، گياهاني هستند كه در آنها كيفيت مواد در مقايسه با كميت آنها به مراتب مهمتر و ضروري‌تر مي‌باشد. آلوئه ورا گياهي چند ساله و پايا، متعلق به خانواده Aloeaceae و داراي برگ‌هاي متصل به هم در قسمت ساقه است. اين گياه گوشتي و آبدار بوده و رنگ آن سبز تا خاكستري است و ۶۰ تا ۱۰۰ سانتيمتر رشد ميكند و از طريق پاجوش تكثير ميشود. داراي گل آذين خوشه‌اي با گل‌هاي زرد رنگ يا متمايل به سبز بوده و ميوه از نوع كپسول و رنگ آن قهوه‌اي است. از آنجا كه رويكرد جهاني در توليد گياهان دارويي به سمت بهبود كيفيت و كميت ماده مؤثره ميباشد بنابراين به نظر ميرسد استفاده از كود شيميايي نيترات پتاسيم به دليل تأثير مثبت در فتوسنتز، تقويت سنتز ATP، و افزايش سرعت انتقال مواد نيتروژنه، سنتز بيشتر پروتئين و... مي تواند تاثيرگذار باشد. گياهاني كه در محيطي با پتاسيم كافي رشد ميكنند نسبت به گياهان تحت تنش پتاسيم بافتهاي آبدار بهتري دارند. گياهان متحمل به تنشهاي محيطي نظير خشكي نيازمندي دروني پتاسيم آنها بالاست (5). در تحقيقي چهار نوع محلول غذايي با مقادير مختلف نيترات و پتاسيم روي آلوئه ورا آزمايش شد و نتايج حاكي از آن بود كه استفاده از محلول غذايي حاوي ۸ /۹ ميلي اكي والان در ليتر نيترات و 5/8 ميلي اكي والان در ليتر پتاسيم براي پرورش آلوئه ورا طي كليه مراحل رشد مناسب مي باشد (5). در آزمايشي كه به بررسي مديريت مصرف نيتروژن در كشت هيدروپونيك آلوئه ورا پرداخته شد، كاهش ميزان ويتامين ث در تغذيه آمونيمي مشاهده گرديد (۱).