ارائه الگوي كارآمد تربيتي امور خير و نيكوكاري در بستر نظام آموزش و پرورش

رسالت آموزش و پرورش در همۀ دوره ها، پرورش انسان هاي توانمند در تمامي زمينه ها براي برآوردن نيازهاي جوامع بوده است. در اين ميان، امروزه آموزش و تربيت رفتارهاي نيكوكارانه از جايگاه ويژه اي براي تأمين اهداف انسان دوستانه جوامع برخوردار است. چراكه، با گذشت زمان و تغيير و تحولات پيش آمده، فردگرايي و سود انگاري در طول تاريخ از مفهومي مثبت به مفهومي منفي تبديل شده است و توجه به منافع جمع و جامعه اهميّت ويژه اي يافته است. در چنين شرايطي، نظام آموزش و پرورش براي پويايي و بالندگي در امور خير، ناگزير است در كنار ارائۀ آموزش هاي عمومي و تخصصي، به دانش آموزان كمك كند تا دانش ها، نگرش ها و مهارت هايي را كسب كنند كه بتوانند در مواجهه با شرايط و مقتضيات عصر حاضر، موفق باشند. بنا بر ملاحظات نظري بالا، هدف از مقالۀ حاضر، ارائۀ الگوي كارآمد تربيتي در امور خير و نيكوكاري در بستر نظام آموزش و پرورش مي باشد كه به شيوۀ توصيفي- تحليلي و با استناد بر مطالعات و مباني نظري ترسيم شده است. بدين منظور، لازم است الگويي كارآمد تربيتي در جهت پرورش نسل هايي با رفتارهاي نيكوكارانه جهت صيانت از دستاوردهاي تربيتي، فرهنگي و اجتماعي نظام جمهوري اسلامي ايران توسط محققان جهت اجرا در آموزش و پرورش به منصه ظهور برسد. يافته هاي حاصل از پژوهش، نشان داد كه بدون توجه به احساس دلبستگي فرد به جامعه و حسِ نوع دوستي و خير رساندن به ديگران، برنامه ريزي ها و سياست گذاري هاي تربيتي، آموزشي، فرهنگي و اجتماعي، فاقد هرگونه پشتوانه اجرايي خواهد بود. زيرا اجراي برنامه ها و كارآمدي امور خير و نيكوكاري در آموزش و پرورش، متضمن علاقۀ مردم به تداوم حيات اجتماعي و همبستگي در جامعه خواهد بود. در نتيجه، اگر در جامعه هركس به فكر خود باشد، سازگاري، همبستگي و وحدت اجتماعي از بين خواهد رفت و افراد جامعه در جهت حفظ و پايه ريزي ارزشي رفتارهاي نيكوكارانه تلاش نخواهند كرد.