آسيب شناسي وقف

وقف در لغت ‏به معناى ايستادن، ماندن و آرام گرفتن است. وقف در اصطلاح فقهى، نگهداشتن و حبس كردن عين ملك است و مصرف كردن منافع آن در راه خدا. وقف از جمله موضوعات بين رشته ايي است كه به رغم ظرفيت وسيع آن كمتر مورد تحقيق پژوهشگران قرار گرفته است. وقف ارتباط تنگاتنگي با مصالح عمومي دارد و تاثير بسزايي در حل مشكلات اجتماعي دارد. اين مقاله، مي خواهد به بررسي آسيبها و موانع توسعه فرهنگ وقف در جامعه بپردازد. اين پژوهش از دو روش بهره مي برد يكي روش اسنادي و ديگري روش زمينه اي مي باشد. در روش اسنادي با مراجعه به كتب و اسناد و نشريات و از اين قبيل به داده هاي مورد نياز دست پيدا مي كنيم. و روش زمينه اي از داده هاي عمدتا جمع آوري شده از مصاحبه عميق استفاده مي كند كه با توجه به يافته هاي اين دو روش موضوع مورد بررسي تبيين مي شود. در پژوهش هايي كه از روش كيفي انجام مي شوند تعداد دقيق افراد نمونه از قبل مشخص نيست بلكه نمونه گيري در ميدان تحقيق انجام مي گيرد. و پژوهش زماني متوقف مي شود كه به اشباع نظري رسيده باشيم . در اين پژوهش از نمونه گيري نظري و هدفمند انجام شده است. يافته اين اين پژوهش نشان مي دهد كه عوامل زيادي بر وقف تاثير گذار است كه مي توان از عوامل موثري چون مصرف گرايي، عدم اعتماد به دولت، تغيير نام موقوفات، نداشتن وسع مالي و از اين قبيل را نام برد. در پايان طرحي از روابط بين اين عوامل ارائه داده خواهد شد كه در گروه هاي عوامل زمينه اي، عوامل پيامدي، عوامل علي و عوامل مداخله گر دسته بندي مي شود.