نقش رفتار اجتماعي مطلوب (نيكوكاري) درارتقاء سازه هاي سرمايه اجتماعي

رفتار اجتماعي مطلوب، از جمله رفتارهاي مورد تأييد جوامع است كه مي توان به عنوان يك سرمايه ملي بطور اعم و سرمايه اجتماعي بطور اخص تلقي نمود. اين رفتارها احساس همدردي، نگراني و مراقبت و اخلاقيات را بيان نموده و در قالب خدمت به مردم، در تعاليم آسماني اسلام، از موقعيت ممتازي برخوردار هستند. احسان و نيكوكاري به عنوان يك رفتار اجتماعي مطلوب، موجب رشد اخلاقي، احساس رضايت، كاهش تضادهاي اجتماعي و ثبات در جامعه شده، و آرامش روحي و رواني در فرد احسان كننده مي شود. سرمايه اجتماعي، از مفاهيم مورد توجه و مطرح حوزه علوم انساني، به عنوان يك مفهوم فرارشته اي در دو دهه اخير مورد نظريه پردازي قرار گرفته است. توسعه ادبيات نظري اين مفهوم تاجايي پيش رفته كه مناسبات سازه هاي آن در رفتار هاي اجتماعي جامعه به لحاظ تجربي نيز مورد تأييد مي باشد. در اين مقاله ، ارتباط ميان رفتار اجتماعي مطلوب (نيكوكاري) به مثابه متغيّر تأثير گذار بر سازه هاي سرمايه اجتماعي مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است. براي دست‌يابي به اين هدف، پس از مفهوم پردازي متغير ها و تبيين نظريه هاي مربوط به رفتار اجتماعي مطلوب، به كاركرد اين مفهوم در ارتقاء سازه هاي سرمايه اجتماعي مانند: انسجام يا همبستگي اجتماعي، مشاركت اجتماعي، اعتماد اجتماعي، وفاق اجتماعي، سلامت اجتماعي و حمايت اجتماعي به روش توصيفي- تحليلي اشاره گرديده است. درآخر پيشنهادهايي در خصوص شيوه هاي افزايش ياري رساني ارايه شده است.