نياز سنجي آموزشي مراكز خيريه؛ مطالعه‌اي كيفي

مراكز خيريه، موسسات غير انتفاعي و غيرسياسي محسوب مي شوند كه توسط افراد حقيقي يا حقوقي تأسيس شده و در زمينه ارائه خدمات اجتماعي و فرهنگي به افراد و خانواده هاي نيازمند فعاليت مي‌نمايند. با توجه به اهميت ارائه خدمات به افراد و خانواده‌هاي نيازمند و نقش مراكز خيريه به عنوان بازوهاي توانمند دولت، محققان بدنبال راهكارهايي براي افزايش كارآمدي اين مراكز مي باشند. يكي از كارهايي كه در بدو امر براي رسيدن به اين مهم ضروري مي باشد، طراحي برنامه نياز سنجي از اين مراكز و خصوصاً نياز سنجي آموزشي است. اغلب صاحب نظران نياز آموزشي كاركنان را به عنوان فاصله يا شكاف بين وضع مطلوب و موجود در زمينه عملكرد و ساير الزامات شغلي كاركنان تعريف كرده‌اند. پژوهش حاضر در نظر دارد در راستاي كمك به ارتقاي سطح كيفي و توانمندسازي مراكز خيريه، نياز هاي آموزشي موجود در اين مراكز را شناسايي نمايد. در اين پژوهش از روش نمونه گيري هدفمند و تكنيك مصاحبه (شفاهي، كتبي، تلفني) استفاده شده است. به اين ترتيب كه با مراجعه حضوري و غير حضوري به 20 مركز خيريه در تهران، با برخي عوامل آن مراكز مصاحبه صورت گرفته است. تحليل داده‌ها نيز به شيوه كدگذاري باز انجام شده است. نتيجه حاصل شده نشان مي‌دهد نياز‌هاي آموزشي در دو سطح افراد و سازمان‌ها ضروري مي‌باشد. آموزش فردي شامل مددجويان، كاركنان مراكز خيريه و كاركنان برخي مراكز دولتي مرتبط با خيريه ها مي باشد. آموزش در سطح سازمان‌ها نيز انواع گرايشهاي مديريتي از جمله مديريت استراتژيك، مديريت منابع انساني و مالي را دربر مي‌گيرد.