بنيان هاي نظري و راهكارهاي عملي در آينده پژوهي مساله محور در مورد خيريه ها

مطالعات آينده نگري در علوم از علوم نوپاي ميان رشته اي و واكنشي راهبردي است كه در دهه هاي اخير در كانون توجه قرار گرفته است. هدف اصلي اين حوزه كشف، آزمودن، ارزيابي و پيشنهاد آينده هاي ممكن، محتمل و مطلوب است. با توجه به اهميت خيريه ها و كاركردهاي متعدد اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي آن در جامعه، اتخاذ تدابيري جهت ارتقاي كارآمدي هاي خيريه ها و رفع آسيب هاي ساختاري و مديريتي آنها ضروري مي نمايد. براي دستيابي به اهداف مذكور و بهره گيري از ظرفيت هاي امور خيريه در ايران، آينده انديشي مساله محور در امور خيريه ها به عنوان يك اولويت و ضرورت مطرح مي گردد. مقاله حاضر مي كوشد بر مبناي توصيف پيشينه هاي امور خيريه در ايران و تحليل روند آن به تصويري از آينده خيريه ها بپردازد. يافته هاي پژوهش حاضر نشان مي دهد هرگونه تصويرپردازي در مورد آينده خيريه ها در ايران موكول به بررسي موقعيت گذشته آن و توجه به نياز جامعه و اقتضائات زمانه است.