آسيب شناسي وضعيت خيريه ها در ايران

يكي از ملزومات پيشرفت مبتني بر الگوي اسلامي ايراني كه ميتوان آن را توسعه اقتصادي كشور بر پايه مفاهيم و ارزشهاي ديني دانست، افزايش سرمايه فيزيكي، افزايش سرمايه انساني و ارتقاي بهره وري است. همچنين مهمترين خصوصيات جوامع توسعه يافته، رشد اقتصادي مداوم،كاهش فقر و نابرابراي و حذف فقر مطلق است. موسسات خيريه، نهادهايي هستند كه به كمك آن مي توان به توسعه اقتصادي دست يافت و از پتانسيل بالاي آنها استفاده كرد. از طرفي ديگر، در شرايط كنوني جامعه، توسعه كمي و كيفي موسسات خيريه به امري ضروري مبدل شده است. چرا كه نه‌تنها دولت‌ها به تنهايي نمي‌توانند پاسخگوي نيازهاي فزاينده كشور باشند، بلكه موسسات خيريه در اين بين به مثابه بازويي توانا براي دولت، يار غمخواري براي اقشار آسيب‌پذير به حساب مي‌آيند. شناسايي آسيب هاي موجود در فعاليت هاي موسسات خيريه، فعاليت هاي درون سازماني، بين سازماني و ساير فعاليت ها مي تواند منجر به بهره برداري بهتري از سرمايه هاي انساني و مالي دردسترس آنها شود. از اين رو، پژوهش حاضر به آسيب شناسي وضعيت خيريه ها در ايران پرداخته است. بدين صورت كه در قسمت اول تاريخچه اي مختصر از خيريه ها ارائه شده است، سپس بررسي هاي تطبيقي انجام شده، از طريق مطالعات و بررسي ادبيات پژوهش و همچنين با انجام مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته با صاحب نظران و فعالان موسسات خيريه به شناسايي آسيب هاي موجود در موسسات خيريه ايراني پرداخته است.