جهان بيني فلسفي علامه جعفري (ره)

شناخت ديدگاه، نگرش، و اصول حاكم بر بنيان معرفت شناسي عالمان و فيلسوفان بدون بررسي جهان بيني آن ها كار بسيار دشواري خواهد بود. جهان بيني نگرش كلي فرد به هستي و فلسفۀ وجودي اجزاي آن است. در اين مقاله سعي شده تا اساس جهان بيني فلسفي علامه جعفري (ره)، پايه هاي انديشه و سير فكري ايشان، بررسي و تجزيه و تحليل گردد. پرسش اصلي كه اين پژوهش در پي پاسخ به آن است، چگونگي نگاه اين انديشمند به هستي است. براي يافتن پاسخ به روش مروري، به تحليل شاخصه هاي جهان نگري در آثار علامه جعفري (ره) پرداخته و با بررسي و تجزيه و تحليل آثار ايشان، و نيز بررسي زبان قرآني و شعري علامه، گوشه اي از شخصيت والاي علامه جعفري (ره) نشان داده شد. در اين پژوهش چهار مقولۀ معرفت شناسي، انسان شناسي، جهان شناسي و مسئلۀ حيات به عنوان اساس جهان-بيني علامه جعفري (ره) مورد بررسي قرار گرفت. نتيجۀ كلام اين كه در وجود شناخت شكي نيست و اختلاف در شناخت ها خود گوياي وجود آن است. انسان نيز به عنوان عالي ترين موجود داراي كرامت ذاتي و نفساني است و جهان هستي هدفي دارد و بيهوده خلق نشده. جهان بيني فلسفي علامه جعفري (ره) يك جهان بيني با زيربناي معارف اسلامي و برگرفته از متون قرآني است كه تأثير عارفاني چون مولوي را مي توان در آثار ايشان يافت.