مقايسه مباني زيبايي شناسي از منظر امام خميني و علامه جعفري

امام خميني و علامه جعفري دو فيلسوف شهير معاصراسلامي هستند كه نظراتشان درباب زيبايي و هنر تشابهات و اختلافاتي دارد . نظرات امام تابع مباني حكمت متعاليه ودر مواردي موافق مباني عرفان نظري ايشان است به طوري كه زيبايي را مساوق با وجود و داراي اصالت و تشكيك مي داند و بسان حافظ و سعدي گستره هنر را به تمام موجودات و حتي افعال انساني و فضايل اخلاقي تسري مي¬دهد ؛ اما نظرات علامه به دو جهت متمايل به فلسفه غرب است اول به جهت توجه به قطب ذهني سوبژه در زيبايي شناسي و دوم انحصارهنر در هنرهاي زيبا. علامه در نحوه ادراك و معيار داوري استحساني از نحوه تعقل كليات در حكمت متعاليه بهره گرفته ، اما به نظر مي رسد كه اين معيار صرفا براي زيبايي هاي معقول كارآمد باشد و از اينرو در اين تحقيق معيار داوري مطمح نظر علامه در زيبايي هاي صوري و فوق عقلي بر اساس آراي امام خميني محك زده است. از ديگر مباحث اين تحقيق، اقسام هنر از ديدگاه علامه است كه از مسائل نوين در زيبايي شناسي اسلامي است كه چه بسا سابقه آن را ميان فيلسوفان و محققان اسلامي نمي توان يافت.