بررسي تطبيقي حيات معقول از منظر علامه جعفري و آيه الله جوادي آملي

يكي از نظريات فلسفي علامه محمد تقي جعفري، ديدگاه ايشان درباره حيات معقول است. حيات معقول به مثابه روح در كالبد فلسفه از مهمترين مباحثي است كه علامه جعفري در ضمن تفسير نهج البلاغه به صورت مدون و نظام مند مطرح كرده اند. نظريه حيات معقول ارتباط ميان آنچه كه هست با آنچه كه شايسته است را به تصوير مي كشد و اين دو را با تفسيري عقلاني به حيات انساني وارد مي سازد.ايشان ضمن برشماري عناصر و مولفه هاي حيات معقول، تبدل حيات طبيعي محض به حيات معقول را امكان پذير مي دانند. آيه الله جوادي آملي نيز به اين بحث پرداخته و در ضمن ساير مباحث فلسفي و كلامي نكات قابل توجهي بيان نموده اند.اين مقاله درصدد است با بررسي تطبيقي رويكردهاي هردو انديشمند به مسأله مذكور، به تبيين حيات معقول بپردازد.