معرفت شناسي نظريه حيات معقول علامه جعفري در زيست برين انسان

محمدتقي جعفري نامي آشنا است كه در ميان نوآوران متالّه به عنوان انديشمندي چند بعدي شناخته مي شود. در غالب آثار ايشان، بين فقرات فلسفي، نكات حكمي،گزاره هاي حقوقي، اركان فقهي و سرانجام مباحث عرفاني رابطه اي مبتني بر عقلانيت انسان در هستي متعين وجود دارد. در نوشته حاضر به اين پرسش پرداخته مي شود كه آراي ايشان در زيست معنادار انسان چگونه به نظريه حيات معقول انجاميد و تعاريف برآمده از از اين نظريه داراي چه مختصاتي است؟ با روش تحليل محتوا مي توان اين فرضيه را مورد آزمون قرار داد كه نظريه حيات معقول را مي توان معرف مهمي در تكاپوي انديشمندانه انسان براي زيست برين دانست. و نيز نشان گر آن است كه توجه جعفري به هر دو نوع زيست جبري و غيرجبري انسان، قابليتي را ايجاد كرده تا متافيزيك انسان در هستي اين جهاني مورد مطالعه دقيق تر قرار گيرد.