بررسي تناسب موسيقي و مضمون در اشعار نعيم فراشري

از نظر زيبايي¬شناسي هر چه تناسب بين موسيقي و مضمون يك شعر بيشتر باشد، از شعريت بيشتري برخوردار است. شاعران برجسته و صاحب سبك، براي تأثيرگذاري بيشتر شعرشان، اين تناسب را در نظر داشته¬اند. نعيم فراشري (1846- 1900/ 1263- 1318 ه.ق.)، آخرين و بزرگ¬ترين شاعر پارسي¬گوي آلباني در قرن نوزدهم است كه به دليل استفاده از مضامين شورانگيز عرفاني تحت تأثير شاعران عارف پارسي¬گوي نظير مولوي و عطار و رعايت تناسب بين مضمون و نظام موسيقايي (وزن، رديف، قافيه، آواها، هجاها و صنايع بديعي)، زبان شعري متمايزي دارد. در پژوهش حاضر با روش توصيفي- تحليلي به بررسي پيوند موسيقي و مضمون در اشعار نعيم فراشري پرداخته مي¬شود. مهمترين نتايج حاصل از كاربست اين نوع بررسي به اين شرح است كه حوزه¬هاي مختلف نظام موسيقايي شعر نعيم فراشري، با مضمون و محتواي اشعار شاعر ارتباط تنگاتنگي دارد. همچنين توجه زياد شاعر به تصويرسازي با عناصر طبيعي، باعث شده شعر شاعر از نظر موسيقي دروني برجستگي خاصي داشته باشد