باورداشت شعور كيهاني: استعاره اي مفهومي در نظام فكري نعيم فراشري

از پيامدهاي منفي دنياي مدرن و اتكا به روش¬هاي شناختي يا معرفت¬شناسانه¬ي انسان معاصر، جسدانگاري طبيعت مادي است. تكيه و اعتماد بر چنين باوري انسان معاصر را به مقابله با طبيعت و تخريب آن سوق داده است. دركنار بازانديشي انديشمندان حوزه-هاي مختلف فكري در اين بحران معرفتي معاصر، شعراي عارف مسلك معاصر نيز بنا بر قدرت ادراك و ژرفاي شناخت فطري خويش، با جاندارانگاري طبيعت و خاطب انسان¬واره با آن، مخاطبان خويش را به تعامل مهرورزانه با هستي مادي دعوت مي¬كنند؛ باشد كه با اين سودهي، به آشتي و صلح ميان انسان و طبيعت ياري رسانند. اين پژوهش به شيوه¬ي توصيفي- تحليلي و مبتني بر رهيافت هرمنوتيكي تلاش كرده است اساس نظام فكري نعيم فراشري، شاعر بزرگ فارسي¬گوي آلباني، را در باورداشتن به آگاه¬مندي و جانداري جهان هستي واكاوي كند. از نتايج پژوهش برمي¬آيد كه نعيم فراشري شاعر و انديشمند بزرگ آلباني -كه تربيت فكري و اخلاقي خود را مديون فرهنگ اسلامي، عرفان و ادب فارسي مي¬داند- با الهام از اصول معرفت¬شناسانه¬ي عرفان و تصوف ايراني و بهره-مندي از نظام فكري و هنري شعراي نامدار ايراني؛ مانند عطار و مولوي در ديوان اشعار خود، به كمك استعاره¬هاي مفهومي؛ مانند «طبيعت، انسان يا جاندار است» با رويكردي پربسامد به مخاطبه¬ي جاندارانگارانه با هستي پرداخته¬است.