جستاري درتعامل بين نماز وحجاب وعفاف و نقش نماز در ترويج آنها

نماز در مكتب انسان ساز اسلام از جايگاه ويژه اي برخوردار بوده و هيچ عملي از اعمال ديني و افعال عبادي با آن قابل قياس نمي باشد. از زماني كه خداوند براي هدايت و راهنمايي انسان، پيامبران را از جانب خود فرستاد، اقامه نماز را در رديف اولين دستورات خويش قرار داده و پيامبران، عالي ترين مسيرستايش خود و نوع بشر در برابر خدا را نماز مي دانستند. از آيات قرآن به خوبي برداشت مي شود كه تمام انبياي الهي، نماز را به عنوان اولين تكليف عملي و رابطه خلق با خالق، اقامه كرده ، خانواده و امت خود را نيز به انجام آن دعوت كرده اند.از طرفي دين مبين اسلام، حجاب و عفاف را به عنوان عامل مهم حفظ و اعتلاي شخصيت فردي و تحكيم پيوند خانوادگي و حفظ عفت و اخلاق اجتماعي بر زن كه در نظام آفرينش از جايگاه ارزشمندي برخوردار است، واجب فرموده است. پوشش و حجاب، نخستين نماد فطري انسان بر روي زمين بوده است. درحقيقت عفاف را زباني بايد و آن حجاب است كه نماد تفكر و انديشه ديني مي باشد. پرسش نويسندگان اين است كه چه تعاملي بين نماز از يك طرف وحجاب وعفاف از طرف ديگر است؟و نماز تا چه اندازه در ترويج حجاب وعفاف نقش دارد؟ پژوهش حاضر در فرايند نظري قابل طرح و بالطبع به روش كتابخانه اي مورد بررسي قرار خواهد گرفت.نتيجه تحقيق اين شد كه ارتباط تنگاتنگي بين نماز، حجاب وعفاف درهدف بوده چرا كه هردو درصدد مبارزه بافساد، فحشا ومنكراند،البته وجوب پوشش زن در نماز (هر چند نامحرم نباشد) بسان مرواريدي در صدف، موجب ترويج و تاكيد بيشتر فرهنگ حجاب وعفاف و نيز عامل مهمي درحفظ و نگهداري خانواده ها ازآتش فروپاشي در دنيا وعذاب اخروي خواهد شد.