جرم انگاري در عرصه روش‌هاي پيشگيري دائمي از بارداري در راستاي تحقق سبك زندگي ايراني-اسلامي و افزايش جمعيت

يكي از عوامل اصلي كاهش جمعيت را بايد در سبك زندگي جستجو كرد. از منظر سبك زندگي ايراني-اسلامي تكثير جمعيت امري مستحب و پسنديده است. در اين ميان يكي از سبك زندگي هاي غلطي كه بر پايه انديشه مدرنيستي موجود در سبك زندگي غربي پا به عرصه سبك زندگي ايراني نهاده آزادي استفاده از تمامي روش‌هاي پيشگيري از بارداري است. در اين راستا بررسي مسئله جواز و يا حرمت روش‌هاي پيشگيري از بارداري بسيار حائز اهميت است چرا كه در فرض حرمت مي توان با جرم انگاري متناسب در مورد مباشر و معاون عقيم سازي به كاهش آمار عمل هاي پيشگيري از بارداري و در نتيجه، رسيدن به سياست افزايش جمعيت دست يافت. در اين راستا سوال اصلي آن است كه آيا استفاده از روشهاي دائمي پيشگيري از بارداري داراي حرمت است؟ و در صورت مثبت بودن پاسخ؛ چه ضمانت اجرايي مي‌توان براي اين جرم در نظر گرفت تا از جهات‌ گوناگون با مباني و اصول معتبر حقوقي تطابق داشته باشد؟ در اين مقاله به بيان نظرات مختلف و تبيين هر يك پرداخته و به اين نتيجه خواهيم رسيد كه برخي از روش‌هاي پيشگيري دائمي از بارداري با توجه به نظر مشهور و غيرمشهور داراي حرمت بوده و در نتيجه قابل جرم انگاري است و برخي از اين روشها تنها مطابق مبناي مشهور قابل جرم انگاري بوده و همچنين جرم انگاري در برخي از روشها ي مذكور محل ترديد است.