پيش بيني درجه روزهاي نياز گرمايش ايران با استفاده از مدل REGCM4

دگرگوني آب و هوايي تاثير قابل توجهي بر روي تقاضاي انرژي دارد؛ بخش انرژي نه تنها يكي از مهمترين محرك هاي افزايش گازهاي گلخانه اي است، بلكه نسبت به تغييرات آب و هوايي آسيب پذير نيز مي باشد و لازم است با شرايط آب و هوايي آينده سازگار شود. اين پژوهش با هدف مدلسازي و پيش بيني نياز گرمايشي ايران طي دهه هاي آينده نگاشته شد. در اين راستا نخست داده هاي دماي روزانة مدل EH5OM مؤسسة ماكس فيزيك ماكس پلانك طي دورة آماري 2015 ـ 2050، تحت سناريوي A1B، با تفكيك 75/ 1 درجة قوسي، بارگيري شد. سپس، داده‏ها با تفكيك مكاني 27 /0×27 /0 قوسي، با مدل ريزمقياس شدند و نياز گرمايشي با استفاده از آستانه 3 /18 درجه سانتي گرادي براي كشور محاسبه گرديد. نتايج نشان داد بيشينه نياز گرمايشي كشور در ماه ژانويه با 740 درجه روز در بخش هاي نوار كوهستاني زاگرس، البرز و خراسان و كمينه درجه روز سواحل جنوبي، چاله هاي داخلي، جنوب شرق و بخش هاي سواحل شمالي كشور را در فصول گرم سال به خود اختصاص داده اند. تحليل فضايي نياز گرمايشي با استفاده از شاخص نشان داده است كه كشور را مي توان به سه پهنه كلان اقليمي ارتفاعي(خود همبستگي بالا)، داخلي و سواحل شمالي(فاقد خود همبستگي) و نوار يك سوم جنوبي كشور(خود همبستگي منفي) تقسيم كرد.