واكاوي آموزه‏هاي مديريتي در زمينه گزينش وزراء و معاونين (از منظر امام علي -عليه ‏السلام- در نهج‏البلاغه)

جهان اسلام همواره پايبند به اصولي است كه رعايت آنها لازمه اقتدار و بقاي جامعه اسلامي است. سياستمدران و انديشمندان، اين اصول را همواره در مكتب اهل بيت (عليه السلام) جستجو مي كنند. در مكتب علوي، اصلاح جامعه و مردم منوط به اصلاح زمامداران است و ميان اين دو مؤلفه روابط متقابل وجود دارد. از اين رو در نهج‏البلاغه كه بعد از قرآن كريم، از مهم‏ترين اسناد اعتقادي شيعيان است، شاهد تعاليم راهبردي و ارزنده امام علي (عليه‏السلام) در زمينه وظايف رهبري زمامداران و بخصوص آموزه‏هاي ايشان در زمينه گزينش وزرا و معاونين است. در اين پژوهش با نگاهي توصيفي- تحليلي به موضوع و با توجه به تعاليم حضرت علي (عليه‏السلام) در نهج البلاغه، به روش كتابخانه‏اي به واكاوي آموزه هاي مديريتي ايشان در عرصه گزينش معاونين و وزرا پرداخته شد. از مهمترين نتايج اين پژوهش مي‏توان به مجموعه ويژگي‏هاي لازم و ضروري جهت انتخاب صاحب‏منصبان و مدل‏هاي نظري در خلال پژوهش اشاره نمود