تبيين امنيت زيست محيطي ريزگرد:نمونه موردي استان لرستان

پديده بيابان¬زايي و فرسايش بادي از مهمترين بحران¬هاي زيست¬محيطي مناطق خشك و نيمه خشك است كه وقوع ريزگردها از پيامدهاي آن است. اين پديده از حدود سال 1384 در ايران تشديد شده و از آن پس از نظر غلظت ذرات معلق و همچنين مناطق تحت تاثير رشد گسترده اي را نشان مي¬دهد. طي اين مدت استان لرستان به دليل داشتن شرايط آب و هوايي نيمه خشك و نزديكي با پهنه¬هاي وسيع بياباني در كشورهاي عراق، سوريه، شمال عربستان و شمال صحراي آفريقا پيوسته در معرض ريزگردها بوده است. در پژوهش حاضر بررسي چگونگي تاثير پديده گردوغبار بر شرايط زيست محيطي استان لرستان مورد بررسي قرار گرفته است. روش پژوهش حاكم بر متن حاضر ماهيتي توصيفي-تحليلي دارد. بدين منظور از داده¬هاي روزانه گردوغبار مربوط به استان لرستان موجود در سازمان هواشناسي كشور براي دوره آماري (1393-1379) و اطلاعات زيست محيطي موجود در سازمان محيط زيست استان استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه پديده ريزگرد از سال 1385 در اين استان روند افزايشي داشته و تعداد روزهاي گردو غباري در سال88 به نزديك 80 روز در سال رسيده است. خاستگاه كنوني ريزگردها، غرب كشور عراق، شرق اردن، بيابان شام و قسمتي از عربستان است. بيش از 70% ريزگردها از عراق وارد مي¬شود. بر بنياد يافته هاي موجود تغيير شرايط اقليمي كشور عراق در محدوده دجله و فرات علت اصلي بروز اين پديده است. بررسي آمار موجود در سازمان حفاظت محيط زيست استان لرستان براي دوره آماري مذكور نشان داد كه 22 هزار هكتار از جنگل هاي استان به دليل هجوم ريزگردهاي خشكيده¬اند يا در حال خشكيدن هستند. ريزگردها خسارت چند ده ميلياردي به بخش كشاورزي و دامپروري استان وارد كرده¬ اند كه با توجه به نوع معيشت اغلب ساكنان استان امنيت اجتماعي و اقتصادي آن¬ها دچار بي ثبات شده است.