بررسي رابطه بين شادكامي و اميد به زندگي با اضطراب مرگ كاركنان آموزش و پرورش زاهدان

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين شادكامي و رضايت از زندگي با اضطراب مرگ كاركنان آموزش و پرورش ناحيه 2 شهرستان زاهدان مي باشد. جامعه آماري شامل كاركنان آموزش و پرورش ناحيه 2 زاهدان به تعداد 60 نفر در سال 1396 مي باشد كه با توجه به محدود بودن جامعه آماري كل جامعه به عنوان نمونه در نظر گرفته شده است. روش نمونه گيري از نوع سرشماري مي باشد، در اين پژوهش ابزار گرد آوري داده ها، سه پرسشنامه شادكامي آكسفورد(OHI) ارجيل و همكاران (1989)، پرسشنامه رضايت از زندگي داينر و همكاران (1958) و پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر بوده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه بين شادكامي و اضطراب مرگ، رضايت از زندگي و اضطراب مرگ در سطح 01/0 ≥ p رابطه معناداري وجود ندارد، و همچنين بين متغير رضايت از زندگي با رضايت از زندگي، رضايت خاطر همبستگي منفي و معكوس در سطح 01/0 ≥ p و بين متغير رضايت از زندگي با حرمت خود همبستگي مثبت در سطح 05/0 ≥ p معنادار مي باشد، تحليل استنباطي داده ها نشان مي دهد كه بين هيچكدام از مولفه هاي شادكامي با اضطراب مرگ رابطه معناداري وجود ندارد و همچنين بين رضايت از زندگي با اضطراب مرگ رابطه معناداري وجود ندارد.