شماره ركورد كنفرانس :
4457
عنوان مقاله :
بررسي رابطۀ بين هيجان طلبي و سرسختي روانشناختي با رفتارهاي پرخطر دانشجويان دانشگاه سيستان و بلوچستان
پديدآورندگان :
حسن زهي ناصر naserhasanzahi5@gmail.com آزاد اسلامي واحد زاهدان , حسين زهي مهدي mehdihosseinzehi1@gmail.com آزاد اسلامي واحد زاهدان , شه بخش شريفي شريف sharifshahbakhsh72@gmail.com آزاد اسلامي واحد زاهدان , شه بخش عبدالله a.shabakhsh17@gmail.com آزاد اسلامي واحد زاهدان , شه بخش حبيب الله habibollah.sha4731@gmail.com آزاد اسلامي واحد زاهدان , آدينه محمد زاده فهيمه fahime.mohamadzade@gmail.com آزاد اسلامي واحد زاهدان , بشيري مهديه bashyry100@gmail.com آزاد اسلامي واحد زاهدان , ساراني فرزانه sarani9596@gmail.com آزاد اسلامي واحد زاهدان
كليدواژه :
هيجان طلبي , سرسختي روانشناختي , رفتارهاي پر خطر , دانشجويان
عنوان كنفرانس :
يازدهمين كنگره ملي پيشگامان پيشرفت
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: هيجان خواهي، صفتي است كه ويژگي آن نياز به هيجان و تجربه هاي متنوع، جديد و پيچيده و ميل اقدام به خطرهاي جسماني و بدني به خاطر خود اين تجربه هاست، سرسختي يك سپر محافظ در برابر فشارهاي زندگي معرفي شده است و رفتارهاي پر خطر، رفتار هاي مخاطره آميزي هستند كه مي توانند در حال يا آينده سبب بروز مشكلات و بيماري هاي جسمي و رواني و آسيب هاي اجتماعي در افراد گردند. هدف پژوهش حاضر، ارتباط بين هيجان طلبي و سرسختي روانشناختي با رفتارهاي پر خطر دانشجويان دانشگاه سيتان و بلوچستان بود.
روش تحقيق : اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي است. مطالعه حاضر برروي كليه دانشجويان دانشگاه سيستان و بلوچستان انجام شد. حجم نمونه شامل همه جامعه مورد بررسي به تعداد 100نفر بود. در اين مطالعه همه نمونه ها پژوهش به صورت تصادفي انتخاب شده اند. ابزار گرد آوري داده ها، مقياس هيجان خواهي ماروين زاكرمن (1996)، پرسشنامه سرسختي كوباسا (1979) و مقياس خطر پذيري نوجوانان ايراني (IARS) بود. داده ها با استفاده از روش هاي آماري توصيفي و استنباطي و با نرم افزار SPSS-22 تجزيه و تحليل شدند.
يافته‌ها: يافته هاي استنباطي پژوهش حاكي از آن است كه بين سرسختي و رفتارهاي پر خطر، بين هيجان طلبي و سرسختي رابطه معناداري وجود ندارد. يافته هاي ضريب همبستگي پيرسون نشان مي دهد كه بين گريز از بازداري با (گرايش به مواد مخدر، گرايش به سيگار، گرايش به رابطه و رفتار جنسي، گرايش به رانندگي خطرناك) و بين هيجان طلبي با تمامي مولفه هاي رفتارهاي پر خطر رابطه مثبت در سطح 05/0 ≥ p معنادار مي باشد، همچنين بين گريز از بازداري با (گرايش به الكل، گرايش به رابطه با جنس مخالف)، ملال پذيري با (گرايش به الكل، گرايش به سيگار، گرايش به رانندگي خطرناك) رابطه مثبت در سطح 01/0 ≥ p معنادار مي باشد. يافته هاي رگرسيون گام به گام نيز نشان مي دهد كه در گام اول متغير گريز از باداري و در گام دوم متغير ملال پذيري توانسته اند بيش ترين پيش بيني را از رفتار هاي پر خطر دانشجويان دانشگاه سيتان و بلوچستان زاهدان داشته باشند
نتيجه گيري: با توجه به بحثي كه انجام گرفت نتيجه گيري مي توان كرد كه هيجان طلبي بر روي رفتارهاي پر خطر دانشجويان تاثير دارد و اين به بدان معنا است كه با افزايش سطوح يكي از متغيرها، ديگري نيز افزايش يافته مي يابد.
