بررسي رابطه بين نظام تعليم و تربيت (آموزش و پرورش) با اقتصاد مقاومتي

هدف از اين مطالعه بررسي رابطه¬ي بين نظام تعليم و تربيت( آموزش و پرورش) با اقتصاد مقاومتي بوده است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي و از ابزار و شيوۀ جمع آوري اطلاعات منابع كتابخانه¬اي، مقالات و سايت¬هاي معتبر علمي استفاده شده است. نتايج اين مطالعه نشان داد كه، آموزش و تربيت نيروي انساني يكي از علل اصلي پيشرفت و توسعه اقتصادي هر كشوري است. لازمه آموزش و تربيت نيروي انساني ماهر ، سرمايه گذاري بلند مدت در اين زمينه است. آموزش و پرورش تنها نهادي است كه در تمام بخش¬هاي سرزميني ايران حضور دارد. اين پتانسيل به آموزش و پرورش اين امكان را مي¬دهد كه با همكاري ساير نهادهاي مرتبط انسان¬هايي متعهد، كارآمد، با وجدان و خلاق براي جامعه تربيت كند. آموزش و پرورش مهم-ترين و اصلي¬ترين نهاد فرهنگي كشور است. اين نهاد فرهنگي زمينه¬ها و بسترهاي لازم را براي فرهنگ سازي كودكان و نوجوانان امروز و والدين آينده فرآهم مي¬كند. با نگاهي كلي به برنامه¬ي اقتصاد مقاومتي متوجه مي¬شويم كه غالب سياست-هاي حاكم بر اقتصاد مقاومتي، فرهنگي است. و بدون تحول فرهنگي و با نگاه صرفاً اقتصادي نبايد نسبت به تحقق اهداف سياست هاي مذكور اميد داشت. تاكيد بر«گفتمان سازي»، «سبك زندگي و الگوي مصرف اسلامي»، «روحيه مشاركت و كار جمعي»، «خلاقيت و نوآوري»، «كارآفريني و مهارت» از جمله مواردي هستند كه در اين سياست¬ها صريحاً به آن¬ها اشاره شده است كه پرورش و نهادينه سازي آن¬ها در محدوده وظايف آموزش و پرورش قرار مي¬گيرد. در آموزش و پرورش علاوه بر برنامه¬هاي درسي آشكار، برنامه¬هاي درسي پنهاني نيز وجود دارد كه تاثير بسزايي بر شكل گيري فرهنگي دانش آموزان دارد. برنامه¬هاي درسي پنهان در مدارس نبايد با برنامه¬هاي درسي آشكاري كه بر پايه اقتصاد مقاومتي شكل گرفته¬اند تعارضي داشته باشد. از اين رو، نقش آموزش و پرورش در تحقق اهداف اقتصاد مقاومتي بسيار حياتي است براي اين كه بتوان در يك جامعه اقتصاد مقاومتي را رواج داد نيازمند اين هستيم كه بسترهاي فرهنگي را در جامعه نهادينه نماييم.