بررسي انگاره هاي حقوقي و مشاركتي مردم محلي براي مديريت جنگل هاي زاگرس در راستاي تحقق توسعه پايدار سرزمين

مشاركت شامل دخالت دادن مردم در فرآيند تصميم گيري و اجراي طرح هاي توسعه و سهيم نمودن آنها از منافع و مداخله آنها در ارزيابي اين گونه طرح هاست. در اغلب نقاط زاگرس معيشت مردم بومي به نوعي، وابسته به جنگل مي باشد اين وضعيت در روستاها به شكل حادتري به چشم مي خورد. با توجه به اهميت و نقش اين جنگل ها از لحاظ ساختار اكولوژيكي و اقتصادي اجتماعي دستيابي به توسعه پايدار سرزمين، لزوم مطالعات جامع و گسترده در زمينه مديريت مشاركتي اين جنگل ها روز به روز افزايش مي يابد، با اين هدف اين پژوهش كه به لحاظ محدوده جغرافيايي, زاگرس شمالي, زاگرس مركزي را شامل مي شود بر مبناي راهبرد پيمايش از رده هاي بررسي هاي توصيفي و جامعه آماري روستائيان ساكن در اين مناطق هستند در نظر گرفته شد. در آغاز كار اين پژوهش, ابعاد مختلف موضوع بر پايه مطالعات كتابخانه اي، پژوهش هاي صورت گرفته پيشين و با بهره گيري از نظريه هاي متخصصان پيرامون مسئله مورد پژوهش و حضور در منطقه و گفتگو با روستائيان و انجام مشاهده هاي مورد نياز انجام شد. نتايج نشان داد كه، بهره برداري از محصولات فرعي و برگزاري دوره هاي آموزشي ـ ترويجي بيشترين عامل موثر در جلب مشاركت مردمي مي باشند. همچنين به ترتيب استفاده از نيروي انساني محلي در اجراي طرح، احداث صنايع و كارگاه هاي صنعتي، پرورش زنبور عسل و ... در مراحل بعدي اولويت قرار دارند. بنابراين تا زمانيكه در مورد خانوارهايي كه به جنگل وابسته هستند تدابير لازم در زمينه هاي اشتغال، مشاركت، توانمندسازي جوامع محلي، صورت نگيرد همواره در بلند مدت شاهد تخريب هاي شديد در عرصه خواهيم بود و جنبه هاي اقتصادي و اجتماعي كه از اركان اساسي رسيدن به توسعه پايدار سرزمين مي باشد محقق نخواهد شد، هرچند سهم دولت در اين باره غير قابل انكار است. لذا توجه به دانش بومي و حضور و مشاركت مردم در اداره مديريت سرزمين از مواردي است كه راه رسيدن به توسعه پايدار و در خور را هموار خواهد كرد كه بايد به آن توجه ويژه نمود.