ارزيابي ميزان موفقيت شهرهاي جديد در ايران؛ بررسي مسائل و مشكلات آنها از نگاه شهروندان ساكن (مطالعه موردي شهر جديد پرديس)

افزايش سريع جمعيت و مهاجرت‌هاي داخلي به‌سوي قطب‌هاي اقتصادي كشور به‌ويژه پايتخت، نه‌تنها بر ساختار اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي تأثيرگذار بوده است، بلكه ساختار كالبدي شهرها را نيز دگرگون كرده كه پيدايش شهرهاي جديد يكي از برآيندهاي آن است. احداث شهرهاي جديد از همان آغاز با چالش‌ها و مشكلاتي روبه‌رو بوده است. شهرهاي جديد در تمام دوره‌هاي تاريخي، همراه با طرح و نقشه‌هاي قبلي در جهت رفع مشكلات شهرهاي بزرگ و كاهش بار جمعيتي و فعاليت‌هاي اقتصادي به‌عنوان رفع معضلات احداث‌شده‌اند. هدف از اين تحقيق، بررسي مسائل و مشكلات شهر جديد پرديس از نگاه شهروندان ساكن بود كه براي تبيين دقيق پژوهش، با استفاده از روش توصيفي – تحليلي و به‌صورت بررسي كمي و ميداني به مطالعه آن پرداخته شد. جامعه آماري اين پژوهش خانوار ساكن در شهر جديد پرديس است كه با استفاده از فرمول كوكران، نمونه‌اي به حجم 350 نفر از بين آن‌ها با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب گرديد. بر اساس يافته‌هاي تحقيق شهر جديد پرديس به‌عنوان گزينه حداكثر و تحقق نقش شهر جديد در ناحيه شرق منطقه شهري تهران مي‌تواند متصور باشد ولي از نقش خود غافل مانده است و جايگزين مناسبي براي شهروندان به شمار نمي‌آيد و لذا با مشاركت شهروندان پايداري آن مي‌تواند بيشتر شود، مسائل زيست‌محيطي در شهر نيز بيشتر حفظ مي‌گردد و ساكنان به‌عنوان انتخاب بهتر خود با آرامش نسبي بيشتري در آنجا مأوا مي‌گزينند.