توسعه سيستم حمل و نقل سبز در ايران؛ ابعاد، ظرفيت‌ها و راهكارهاي مطلوب (روش تحليل SWOT)

رشد و توسعه شهرها، افزايش جمعيت و تراكم بيش از حد وسايل نقليه با توجه به ظرفيت محدود شبكه معابر، مشكلات متعددي از قبيل اتلاف زمان، افزايش مصرف سوخت ، آلودگي‌هاي زيست محيطي و صوتي و غيره را به دنبال داشته است. توسعه حمل و نقل سبز يكي از راهكارهاي مؤثر در كشورهاي توسعه يافته مورد توجه قرار گرفته است. توسعه حمل و نقل سبز شامل ايجاد و توسعه زيرساخت‌هاي فعاليت‌هايي از قبييل پياده‌روري، دوچرخه سواري تا استفاده از قطارهاي سبز و خودروهاي الكتريكي را شامل مي‌شود كه مي‌تواند مزاياي متعدد زيست محيطي، اجتماعي و اقتصادي را در راستاي توسعه پايدار به همراه داشته باشد. نتايج تحقيق با استفاده از ماتريس تحليل SWOTحاكي از آن است كه كاهش مصرف سوخت، بهبود كيفيت زندگي و كاهش آلاينده¬هاي زيست محيطي از مهمترين نقاط قوت حمل و نقل سبز است كه با كاهش انتشار گازهاي گلخانه¬اي، ايران مي¬تواند تعهد خود را به پيمان بين¬المللي پاريس مرتفع سازد. با اين وجود حمل و نقل سبز ضعف-هايي دارد كه نمي¬توان از آنها چشم پوشي كرد. از مهم¬ترين آنها مي¬توان به هزينه سرمايه‌اي بالا جهت ايجاد سيستم حمل و نقل سبز و حمايت ناكافي دولت اشاره كرد. در نهايت به راهكارهايي جهت بهبود سيستم حمل و نقل سبز اشاره كرده¬ايم كه از جمله مهم¬ترين آنها تنطيم نرخ ماليات بر اساس مصرف سوخت وسايل نقليه، ارائه حمل و نقل با كيفيت خوب و سازگار با محيط زيست و برنامه¬ريزي دقيق، موثر و چند بخشي و همكاري نهادها است.