رابطه سرمايه اجتماعي و بهبود عملكرد در سازمان هاي آموزشي

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه ميان سرمايه اجتماعي و بهبود عملكرد در سازمان هاي آموزشي مي باشد. روش تحقيق از نظر هدف كاربردي، مبتني بر داده‌هاي كمي و بر اساس روش گردآوري داده‌ها از نوع همبستگي است. تعداد 220 نفر از كاركنان مدارس ابتدايي، متوسطه اول و متوسطه دوم به صورت خوشه اي طبقه اي چندمرحله ايي انتخاب شدند و به پرسشنامه سرمايه اجتماعي ناهاپيت و گوشال و بهبودعملكردسازماني هرسي و گلدسميت پاسخ دادند.ابتدا داده هاي لازم جهت تحليل از طريق پرسشنامه هاي موردنظر جمع آوري شد. پس از گردآوري داده ها، اطلاعات به صورت كمي در نرم افزار SPSS 20 وارد شده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در ابتدا با استفاده از تحليل هاي توصيفي، اطلاعات توصيفي آزمودني ها از قبيل ميانگين و انحراف معيار، مشخص گرديد. پس از آن به منظور انجام تحليل هاي بعدي ميزان همبستگي بين مولفه‌هاي سرمايه اجتماعي و بهبود عملكرد سازماني از طريق ضريب همبستگي پيرسون مورد محاسبه قرار گرفت. از بين مولفه هاي سرمايه اجتماعي، مولفه شناختي بر بهبود عملكرد سازماني اثر مثبت و معناداري داشت. نتايج به دست آمده حاكي ازهمبستگي مثبت ميان هر سه مولفه ساختاري، شناختي و رابطه اي با بهبود عملكرد سازماني بود.